سوره محمد 47

ســوره محمـد (ص) (نام پیامبرگرامى‏اسلام)

     این سوره کفار را به اوصاف خبیثه و اعمال زشتى که از خصائص آنان است توصیف مى کند و مؤمنین را با صفات طیب و اعمال نیکى که دارند مى ستاید سپس آثار صفات مؤمنین را که نعمت و کرامت است و آثار صفات کفار راکه نقمت و خوارى است بر مى شمارد.

     در نهایت در این سوره بین دو طایفه مقایسه میشود هم بین صفات و اعمالى که در دنیا دارند و هم بین آثارى که در آخرت مترتب بر اعمال آنان میشود و در این میان بعضى از احکام جهاد و قتال نیز بیان میشود.

     این سوره به خاطر آیه دوم آن، که نام پیغمبر اسلام در آن ذکر شده است سوره محمد نامگذارى شده است. از طرف دیگر این سوره را سوره «قتال» «سوره جنگ» مى نامند که در واقع مسأله جهاد و جنگ با دشمنان اسلام مهمترین موضوعى است که در این سوره آمده است که نشان دهنده جایگاه حق و عدالت است که براى رسیدن به حق از هیچ طریقى نبایستى فروگذار شد. خداوند متعال خود وعده فرمود که حق را زنده کند و باطل را بمیراند و باطل کند.

  آنچه که منسوب به خداست حق است وهیچ باطلى با خدا نسبت ندارد. بنابراین تنها وتنها ملاک سعادت انسان پیروى از حق است که علتش هم این است که حق به خدا انتساب دارد.

     بنابراین آنچه که فطرت انسان اقتضایش را دارد و آن و احکامش مطابق همان فطرتى است که خداوند تعالى بشر را بر آن فطرت آفریده و چیزى را نمى طلبد مگر کمال وسعادت و ایمان به آنچه که خدا نازل کرده است که به آن وضع انسان را در مجتمع دنیائى اش اصلاح مى کند و آخرتش هم سعید است آن حق است.

     حق یعنى واقعیتهاى عینى که از همه بالاتر ذات پروردگار است و به دنبال آن حقایق مربوط به زندگانى انسان و قوانینى که حاکم بر رابطه او با خداوند و رابطه آنها با یکدیگر است. و باطل یعنى پندارها، خیالها، نیرنگها، افسانه هاى خرافى، کارهاى بیهوده و بى هدف و هر گونه انحراف از قوانین حاکم بر عالم هستى. پس مؤمنان واقعى پیروى ازحق مى کنند به همان معنى که گفته شد و کفار ازباطل وهمچنین دلیل بر پیروزى آنها وشکست اینهاست. اما چه کسى دل و دیده را بر روى حق آشنا و نزدیک مى کند؟ چه کسى حق را به خوبى بر ما نمایانگر نمود؟ چه کسى راه هدایت و تشخیص حق از باطل را به ما فهماند؟

     اگر مومنان پیروى از حق مى نمایند وحق همان است که توسط فرستاده خدا به مردم شناسانده شد، این توفیق از ناحیه چه کسى نصیب عالمیان شده است ؟ اینها بى شک از هیچ طریقى به جزء وجود پربرکت محمد مصطفى (ص) پیامبر گرانقدر اسلام از هیچ طریق دیگر میسر نگردید. هم او که ایمان راستین را به ما آموخت او که شریعت و تعالیم اسلام را به ما یاد دارد. او ما را با خدا آشنا ساخت که ما با خدا باشیم که هر کسى با خدا باشد خدا هم با اوست و کسى که خدا با او باشد همه عوامل پیروزى در اختیارش است و هرگز احساس تنهائى نمى کند و ضعف و سستى به خود راه نمى دهد. او براى اینکه نه تنها امت خود را بلکه براى اینکه شرق و غرب عالم را با حق آشنا سازد چه مصیبتها را که تحمل نکرد. اگر در مقابل دعوت به حق بر او سنگ زدند، اگر از پاهایش خون جارى شد، اگر او را ساحرش خواندند، اگر او را دیوانه پنداشتند، اگر خاکستر بر سرش ریختند، اگر سنگبارانش کردند آنچنان که از بدن مبارکشان خون مى ریخت و اگر صبر و شکیبائى و استقامت کردند همه به خاطر این بود که امروزه مومنین طعم میوه شیرین درخت ولایت و عشق به حق را بچشند و امروز بانگ اذان که فریاد پیروزى اوست هر صبح و شام از چهار گوشه جهان و بر تمام پنج قاره جهان به گوش برسد. 

 بى سبب نیست که نام این سوره با نام مبارک و عظیم محمد(ص) آخرین پیامبر وپیام آور حق و حقیقت نامگذارى شده است.

                                      

                                      برای ارائه نظرات خود اینجا را کلیک کنید