هود

سوره هود (نام یکی از پیامبران الهی)   

  دراین سوره خاطر نشان می سازد که اساس و جان تمامی معارف مختلفی که آیات قرآنی متضمن آن است ، یک حقیقت است و آن حقیقت، توحید حق تعالی است. البته توحیدی که اسلام و قرآن معرفی کرده یعنی اینکه انسان معتقد باشد به اینکه خدای تعالی، رب همه اشیاء عالم است و غیر از خدای تعالی در همه عالم ربی وجود ندارد. و اینکه انسان به تمام معنا تسلیم اوست.  

     به عبارت دیگر این سوره این هدف را دنبال می کند که بفهماند معارف قرآنی طوری است که اگر تحلیل شود، سر از توحید خالص در می آورد و به طوری که اگر توحید را هم بخواهیم تجزیه و ترکیب کنیم، سر از همان معارف اصولی و فروعی دین در می آورد. 

­    بنابر این در این سوره ابتدا از مسأله استقامت و پایداری سخن گفته و تاریخ پیغمبران به خصوص حضرت نوح و توجه به مسائل اعتقادی را بیان کرده است. از دقت در تاریخ انبیاء استفاده می شود که حرکت انبیاء یک جریان مستمر تاریخی است و نه یک حادثه زودگذر.  

    در این سوره پنج مرتبه نام حضرت هود(ع) که یکی از پیامبران الهی است آمده که برابر با تکرار نام او در تمامی قرآن است. در این سوره داستان هود پیغمبر(ع) و قوم او یعنی قوم عاد بیان شده است. هود(ع) اولین پیغمبر بعد از حضرت نوح(ع) بوده که خداوند در قرآن از آن نام می برد و خداوند از کوشش او در اقامه دعوت حقه و قیامش بر علیه بت پرستی تشکر می کند. 

     هود (ع) خودش از قوم عاد و دومین پیغمبری بود که برای دفاع از حق و سرکوبی و ابطال کیش و ثنیت (به معنای مجسمه سازی است ،که آغازی بود برای بت پرستی) قیام کرد. البته دومین نفری که قرآن کریم سرگذشتش را نقل کرده  و محنت ها و آزاری که در  راه خدای سبحان دیده، حکایت نموده است.

    آری قرآن کریم آن جناب را به همان ستایش که انبیاء گرام خود را ستوده ستایش کرده و در همه ذکر خیرهای خود ، آن حضرت را شرکت داده است. این قوم یعنی قوم هـود به طور دوام غـرق در نعمت خـدا و متنعم به نعمت او بودند تا اینکه وضع خود را تغییر دادند و مسلک بت پرستی در بینشان ریشه دوانیده و در هر محله ای برای خود بتی به عنوان سرگرمی ساختندو در زیز زمین  مخزن های آب درست کردند به امید اینکه جاودانه خواهند بود. خدای تعالی به خاطر همین انحراف هایشان، هود(ع) را مبعوث کرد تا به سوی حق دعوتشان نموده و ارشادشان کند. بنابراین چیزی نگذشت که عذاب خدا بر آنان نازل شد.  

   بادی عقیم از باران (باد بدون باران) به سوی آن ها گسیل شد. بادی که در سر راه خود هیچ چیزی بر جای نگذاشت . به مدت هفت شب و هشت روز پشت سر هم وزید و بادی که مردم بلند بالای آن قوم را مانند نخل کنده شده از جای می کَنَد. و این عذابی بود الیم که خـداوند تا آخرین نفر آن قوم را را هلاک کرد و به رحمت خود هود(ع) و مؤمنین وی را نجات داد.

…  و این سوره به نام «هود» از پیامبران الهی نام گذاری شده است 

                                     

                                      برای ارائه نظرات خود اینجا را کلیک کنید