أنفال

سوره انفال [منابع و ثروت هاى عمومى در طبیعت](غنایم)  

   این سوره بعد از واقعه جنگ بدر نازل شده است که پاره ای از اخبار جنگ را نقل می کند و مسائل متفرقه ای در باره جهاد و غنیمت جنگی و انفال را بیان می کند.                                    

     کلمه «انفال» جمع «نفل» است که به معنای زیادی هر چیزی است. لذا نماز های مستحبی را نیز نافله گویند چون زیاده بر فریضه است . این کلمه نیز بر زیادی هایی که «فی» هم شمرده می شود اطلاق می گردد مقصود از   «فیء» اموالی است که مالکی برای آن شناخته نشده باشد از قبیل کوه ها، بستر رودخانه ها، و خرابه های متروک و آبادی هایی که اهالی اش هلاک گردیده اند و اموال کسی که وارث نداردو غیر آن و از این جهت آن را  «انفال» گویند که گویا اموال مذکور زیادی بر آن مقدار اموالی است که مردم مالک شده اند به طوری که دیگر کسی نبوده که آن ها را مالک شود و چنین اموال از آن خدا و رسول خداست.  غنائم جنگی را نیز انفال گویند. این هم نیز به خـاطر این است که زیادی به آن چیـزی است که غالبـاً در جنــگ ها  مورد نظر است چون در جنگ ها تنها قصد ظفر یافتن بر دشمن و تار و مار کردن اوست و وقتی غلبه دست داد و بر دشمن ظفر پیدا شد مقصود حاصل شده. حال اگر اموالی هم به دست مردان جنگی افتاده باشد و یا اسیری گرفته باشند موقعیتی است زیاده بر آنچه مقصود بوده. پس همه جا در معنای این کلمه زیادتی نهفته است.

     بنابر این اینکه انفال هر چند به حسب مفهوم عام است، هم غنیمت را شامل می شود و هم «فیء» را. لکن در اینجا اشاره به غنائم جنگی است و البته نه فقط غنائم جنگی در جنگ بدر ، بلکه برای این بوده که به طور کلی حکم اموالی را که مسلمین در جهادهای خود از دشمنان دین به دست می آورند روشن سازد. این سوره به دلیل اینکه تصریح به داستان بدر می کند و اینکه تمامش مربوط به جنگ بدر و کمی پس از آن است، به سوره «بدر» نیز نامیده می شود.

     در این سوره بیشتر آیات در مورد جنگ بدر است، یعنی اولین جنگ بین مسلمین و کفار و غنایم حاصل از جنگ را انفال می دانستند و در خصوص تقسیم این غنایم جنگی نیز توسط پیامبر(ص) دستوراتی مطرح گردید.

… و این سوره به نام«انفال» به معنای « غنائم» نام گذاری شده است. 

                                   

                                      برای ارائه نظرات خود اینجا را کلیک کنید